قربانیان خاموش در دل فاجعه

زلزله‌ای به بزرگی ۶ ریشتر شرق افغانستان را لرزاند، بیش از ۲۲۰۰ کشته و ۳۶۰۰ زخمی بر جای گذاشت و صدها روستا را ویران کرد؛ اما در دل این فاجعه، بسیاری از زنان و دختران نه‌تنها زیر آوار ماندند، بلکه زیر سایه تبعیض ساختاری طالبان بار دیگر به حاشیه رانده شدند.

وقتی نخستین تیم نجات ۳۶ ساعت پس از وقوع زمین‌لرزه به روستای بی‌بی عایشه در کوهستان‌های شرق افغانستان رسید، بازماندگان چشم‌انتظار نفس راحتی کشیدند. اما به‌جای تسکین، صحنه مقابل چشم عایشه ۱۹ ساله، موج تازه‌ای از هراس آفرید؛ هیچ زنی در میان امدادگران دیده نمی‌شد.

فرهنگ حاکم بر افغانستان، که اکنون توسط طالبان با شدت بیشتری اعمال می‌شود، تماس جسمی میان زنان و مردان نامحرم را مطلقا ممنوع می‌کند؛ حتی در شرایط اضطراری. در روستای اندرلوکک ولایت کنر، امدادگران مرد مجروحان مرد و کودکان را بر دوش کشیدند و به سرعت مداوا کردند. اما زنان و دختران نوجوان، برخی با خونریزی و زخم‌های عمیق، به حاشیه رانده شدند. بی‌بی عایشه با تلخی گفت: «ما را در یک گوشه جمع کردند و فراموش کردند. کسی سراغ‌مان نیامد، نپرسید چه نیاز داریم و حتی نزدیک نشدند.»